Mijn stage in Indonesië; een angst die ik overwon. Het leven in een andere cultuur en er langzaam maar zeker steeds een beetje meer in opgezogen worden, het eten, het weer, de mensen, het rondrijden op de scooter, de gili’s en bovenal natuurlijk al de lieve kinderen op de school: zij maakten deze stage tot een succes. Terug in Nederland denk ik nog elke dag terug aan de mooiste 3 maanden van mijn hele opleiding fysiotherapie. Hopelijk zie ik Indonesieë en zijn mensen snel weer.
Tijdens mijn opleiding fysiotherapie kreeg ik de mogelijkheid om in het buitenland een stage te lopen. Iets waar ik stiekem al tijden van droomde maar wat ik tegelijkertijd doodeng vond. Helemaal zeker van deze mogelijkheid was ik dus in eerste instantie niet. Algauw besloot ik met lichte angst dit avontuur aan te gaan, samen met een klasgenootje zou ik 3 maanden naar Indonesië gaan terug.
De meiden van Destination bereidde ons goed voor op wat ons te wachten stond, al konden sommige dingen uiteraard niet in woorden worden uitgelegd. Onze stage zouden wij lopen in een van de 9 ziekenhuizen in Mataram. Een ziekenhuis waar de arme tak van de bevolking terecht kan voor behandeling.
We hebben hier veel indrukwekkende dingen gezien en enigszins kunnen helpen bij enkele behandelingen. Helaas was er in het ziekenhuis op fysiotherapie gebied niet altijd veel te doen, dus besloten wij onze focus te leggen op plekken waar onze hulp harder nodig leek. Een schooltje met gehandicapte kinderen, daar zouden wij een groot deel van onze tijd gaan doorbrengen. We behandelden kinderen met verschillende aandoeningen waaronder CP en down syndroom. Hoewel we niet veel ervaring hadden met deze tak van het beroepsveld stimuleerde het ons om onze creativiteit te gebruiken, iets wat lukte en waar zowel de kinderen als wij veel lol aan beleefden.
Mijn stage in Indonesië; een angst die ik overwon. Het leven in een andere cultuur en er langzaam maar zeker steeds een beetje meer in opgezogen worden, het eten, het weer, de mensen, het rondrijden op de scooter, de gili’s en bovenal natuurlijk al de lieve kinderen op de school: zij maakten deze stage tot een succes. Terug in Nederland denk ik nog elke dag terug aan de mooiste 3 maanden van mijn hele opleiding fysiotherapie. Hopelijk zie ik Indonesieë en zijn mensen snel weer.